Entrevista de Begoña G. Rielo para La Voz de Galicia. 29/04/2010.
Albert Fert, o inventor da magnetorresistencia xigante, unha aplicación informática que se utiliza para a lectura de discos duros, participa en Santiago no ciclo do programa ConCiencia.
-Vostede fundou un novo campo de investigación dentro da ciencia, a espintrónica, ¿en que consiste?
-É un tipo de electrónica que explota non só a carga do electrón senón tamén o seu pequeno momento magnético, que é o espín.
-A magnetorresistencia xigante foi un descubrimento revolucionario, ¿que supuxo este achado no ámbito da ciencia?
-O descubrimento da magnetorresistencia é unha parte dun proceso moi longo no que houbo descubrimentos anteriores e posteriores. é un paso intermedio que deu lugar a unha serie de aplicacións, pero no momento actual xa evolucionou.
-¿E cales foron as súas principais aplicacións?
-Foi aplicada para a lectura dos discos duros do computador e permitiu que se poida almacenar máis información neles.
-¿Que impacto económico tivo o seu descubrimento?
-Foi un impacto moi grande xa que influíu moito no mercado dos discos duros de computador, no dos sensores para automóbiles, e cando foi evolucionando tamén permitiu aplicacións para os iPods e as cámaras dixitais. Ademais existe outra aplicación en desenvolvemento, que é a biomédica.
-¿Que descubrimentos posteriores producíronse?
-Está a magnetorresistencia túnel, que se aplica nun novo tipo de memoria -a MRAM, que ao ser magnética mantense no tempo. Tamén se descubriu a transferencia de espín, cuxa aplicación máis próxima é a dos teléfonos móbiles ao permitir facer emisións de ondas de radio na frecuencia adecuada estes dispositivos.
-¿Con que mecanismos traballaban anteriormente os discos duros?
-Utilizábanse outras magnetorresistencias de tamaño moi pequeno, pero grazas á magnetorresistencia xigante, ao ser un fenómeno moito máis grande, permitiu detectar bits magnéticos moito máis pequenos e xa que logo incrementar ao densidade de almacenamento.
-O seu descubrimento foi rapidamente aplicado ao ámbito industrial, ¿que opina da dicotomía entre ciencia fundamental e ciencia aplicada?
-O mecanismo de funcionamento habitual é que a ciencia fundamental fai un descubrimento e, se se percibe que ese descubrimento ten unha aplicación, as empresas interésanse e aplícano. No meu laboratorio apostamos por unha intensa interrelación entre ambos os aspectos.
-¿Como lle cambiou a vida gañar un premio Nobel ?
-Agora teño máis cosas que facer que antes, e aínda que sigo coa miña vida normal de físico no laboratorio, teño visitas a escolas para explicar o meu descubrimento, entrevistas con políticos, cos medios e recibo moitas invitacións para participar en conferencias no estranxeiro.
-¿E que supuxo para a súa carreira investigadora?
-A miña carreira freouse un pouquiño, pero traballo cun equipo de físicos moi eficientes que me apoian e que continúan co traballo de investigación. Son eles os que me arrastran, indúcenme a seguir.
-¿En que está a traballar agora?
-Estou a traballar en aplicacións de ondas de radio para os teléfonos móbiles, en electrónica molecular, e na electrónica neuromórfica, que intenta un novo método de memorización e de computación baseado en electrónica artificial pero que recorda como funciona o cerebro desde as conexións neuronais.
No hay comentarios:
Publicar un comentario