martes, 23 de febrero de 2010

XV Xornadas de Filosofía da Ciencia en Ferrol

En La Voz de Galicia (23/02/2010): A Facultade de Humanidades de Ferrol acollerá os días 11 e 12 de marzo a décimo quinta edición das Xornadas de Filosofía e Metodoloxía Actual da Ciencia, que dirixe o profesor Wenceslao J. González. Unhas xornadas que nesta ocasión dirixirán a súa mirada á Creatividade, innovación e complexidade na ciencia. Entre os relatores deste ano atópase Thomas Nickles, catedrático de Filosofía na Universidade de Nevada, en Reno, que falará sobre Creatividade tecnocientífica e non linealidad . Subrata Dasgupta, catedrático da Universidade de Lousiana e director do Instituto de Ciencias Cognitivas, falará en Ferrol sobre A historicidad da creatividade.
Fernando Broncano, catedrático de Lóxica e Filosofía da Ciencia na Universidade Carlos III de Madrid, falará nas xornadas que dirixe Wenceslao González sobre Xuízo e creatividade. A intervención de Anna Estany Profitos, catedrática da Universidade Autónoma de Barcelona, versará sobre Creatividade nas combinacións conceptuais . E José Luis Luján, catedrático da Universidade das Illas Baleares e coautor de libros como O artefacto da intelixencia, falará sobre O principio de precaución: Tensión entre regulación e innovación.
Estas xornadas están abertas aos «universitarios e profesionais interesados na Filosofía e a Metodoloxía actual da Ciencia». A matrícula custará 40 euros para os primeiros, e 70 para os profesionais. Quen desexen matricularse ou obter máis información, poden dirixirse ao teléfono 981 33 74 00, extensión 3814.

Non está nada mal a invitación; nada mal...

O difícil camiño para chegar a ser “científico” de profesión.

Artigo de R. Romar en “La Voz de Galicia” (22/02/2010): A falta de estabilidade da carreira científica, que frustra a moitos novas talentos galegos, levou a Nuria Naverán a deixar a investigación pola seguridade da docencia.

Tiña por diante unha brillante e prometedora carreira científica. Pero a abandonou, polo menos por agora. A investigadora Nuria Naverán optou pola seguridade antes que pola incerteza á que se enfrontan cíclicamente miles de científicos españois, que logo de quince ou ata vinte anos de traballo, cunha cualificada formación e con estancias de varios anos no estranxeiro non atopan en moitos casos en España a estabilidade que buscaban.
A bióloga ourensá sabía o futuro que a esperaba e, a pesar de que o seu traballo lle gustaba, optou pola seguridade que ofrecía unha oposición no ensino. Agora traballa nun instituto da Coruña. É, probablemente, a única profesora de bioloxía nun centro de secundaria que conta no seu currículo cunha publicación na revista Science, unha das grandes biblias da ciencia, por unha investigación xenética que revelaba a orixe dos primeiros poboadores de América. E é tamén un dos poucos galegos que co seu traballo en Galicia lograron aparecer na revista.
¿Serve de algo o que estudei? -pregúntase- Levo toda a vida estudando e, aínda que a min persoalmente valeume, nin o artigo en Science nin a tese servíronme para traballar aquí», laméntase. Naverán fixo a tese baixo a vixilancia de Ángel Carracedo no Instituto de Medicina Legal de Santiago, un centro de referencia mundial na súa especialidade, e lograra un contrato de tres anos pagado polo Centro de Investigación Biomédica de Enfermidades Raras para investigar co mesmo grupo na Fundación Pública Galega de Xenómica. Pero aos poucos meses deixouno. Había estado preparando a súa oposición e cando a chamaron desde o instituto decidiu deixar o laboratorio polo ensino.
«Non vía un futuro»: «Se seguía investigando tería que saír de novo ao estranxeiro para optar a un contrato Parga Pondal ou Ramón e Cajal e ninguén me aseguraba que cando volvese e acabase fóra a ter traballo. Non vía que houbese un futuro e eu quería un pouco máis de estabilidade. Gustábame o que facía, pero non estaba disposta a seguir hipotecando máis anos da miña vida». De momento, non se arrepinte da súa decisión: «No instituto -di- gaño máis e traballo menos horas, aínda que non me importaría gañar menos e seguir investigando se as condicións fosen outras».
A encrucillada á que se enfrontou Nuria Naverán é probablemente na que tamén se atopan decenas de investigadores galegos que están no estranxeiro e que dubidan en volver a España ou a Galicia para ser captados mediante un programa Ramón e Cajal ou Parga Pondal. Temen que, a pesar das promesas, non se lles ofreza unha estabilidade unha vez acabados os cinco anos de contrato. E máis nun momento de crise no que os centros receptores apenas teñen fondos para contratar a persoal novo.
«Moléstanse en formarnos, pero logo déixannos escapar. Gástanse tempo e diñeiro en nós para logo deixarnos ir», constata a bióloga molecular, quen tampouco renuncia no futuro a retomar a investigación se xorde a oportunidade. «Máis adiante -admite Nuria Naverán- apeteceríame facer investigación, pero porque eu quero e apetéceme, sen ter a presión de se mañá vou comer ou non»
«Tiña un futuro prometedor»: Nuria Naverán foi compañeira do investigador Antonio Salas no Instituto de Medicina Legal. E Salas foi, durante moitos anos, un exemplo do sacrificio que esixe a carreira científica. Ata hai pouco máis dun ano, aos 38 anos e con dúas fillas, non logrou a estabilidade profesional. Outros, á mesma idade ou ata aos 40, aínda teñen pendente o seu futuro. «A investigación -confesa Salas- é unha carreira na que tes que ter unha gran capacidade de corredor de fondo, porque España non é un país que estea preparado para desenvolver unha carreira científica. Ata que te estabilizas pasan 15 ou máis anos. Falo aos 40, e os que o conseguen».
Ángel Carracedo, director do Instituto de Medicina Legal da Universidade de Santiago, entende e respecta a decisión persoal que tomou a súa ex pupila Nuria Naverán, pero lamenta que o sistema perda a unha persoa cunha interesante carreira profesional. «Tiña -explica- un futuro prometedor na investigación. É unha moza moi valiosa e unha excelente investigadora e creo que non tivese ningún problema para estabilizarse e facer unha boa carreira científica». Carracedo clama desde hai anos pola necesidade de definir a carreira investigadora, xa que tal e como está concibida, «a xente non o ve claro, esixe moito sacrificio para logo non ter unha seguridade». «Agora mesmo -precisa- aos que acaban o programa Parga Pondal non lles poden garantir un posto». O genetista pensa que «se a xente esfórzase tería que ter un mínimo de garantías. Iso sería o xusto, pero desgraciadamente hai o que hai».

martes, 9 de febrero de 2010

Ciencia, Arte, Política, Economía e ... Filosofía.

Aproveito a seguinte noticia para lembrar e non esquecer -nin perder de vista- a obvia conexión entre ciencia e arte, política e economía... tanto cos claríns dos tempos de paz como cando retumban tambores de guerra. Segundo un titular de EL PAÍS (03/02/10): "San Sebastián reúne a ministros da UE para falar de competitividade".

O Palacio Kursaal de San Sebastián acollerá entre o domingo e o martes próximos un cume entre ministros de Competitividade (Industria e Investigación) dos 27 países da UE, quen debaterán nunha reunión informal sobre a axenda común en materia de ciencia, innovación e industria. O encontro, que terá lugar no marco da Presidencia española da UE, estará presidido pola ministra de Ciencia e Innovación, a donostiarra Cristina Garmendia.
O cume comezará coa inauguración da exposición Soños de Silicio no Centro Internacional de Cultura Contemporánea Tabakalera, á que asistirán Garmendia e representantes da arte, o cine e a gastronomía. Trátase dunha mostra que explora a converxencia entre a arte, a ciencia e a tecnoloxía.
O luns reuniranse os ministros de Competitividade para abordar, entre outros asuntos, os retos pendentes ao redor da posta en marcha do espazo europeo de investigación e o papel que a ciencia pode xogar na recuperación e o crecemento económico.
Durante a xornada final, o martes, o ministro de Industria, Miguel Sebastián, presidirá a reunión cos responsables europeos do ramo, quen debaterán sobre o vehículo eléctrico, unha das prioridades que se marcou a Presidencia española da UE durante os seis meses do seu mandato.
No marco da reunión informal desenvolverase unha exposición de vehículos eléctricos dos principais fabricantes mundiais e daranse a coñecer as conclusións da sesión plenaria que se dedicará con carácter monográfico a ese asunto.
A noticia sérveme de pretexto para "colar" a seguinte información: Do 5 ao 9 de abril de 2010 celebrarase a XXVII Semana Galega de Filosofía en Pontevedra. Este ano o título é Filosofía e Economía.
Tamén esta dirección -duns colegas de Monterroso- para albiscar e afondar tamén nas relacións entre arte e filosofía: http://filosofartemonterroso.blogspot.com/.

lunes, 8 de febrero de 2010

Xéneros na arte

[Da exposición fotográfica Inédita de Ouka Lele] Non só na ciencia, na política ou noutros ámbitos  "masculinos" se observa unha clara discriminación por mor do xénero, tamén na arte (nese elemento asociado tantas veces ao sentimental ou "feminino"). A tal fin a Aula Castelao organizou en Pontevedra desde o 9 ao 11 de decembro do pasado 2009, unhas xornadas sobre Xéneros na Arte cos seguintes relatores e temáticas: 
a) “A perspectiva feminista na arte contemporánea. O caso de Montehermoso”. Relator: Xabier Arakistain (director do Kulturunea “Montehermoso de Vitoria Gasteiz): Arte e xénero van ser analizados dende a experiencia de Montehermoso. E Montehermoso constitúese como un espazo de produción, exhibición e difusión da arte e o pensamento contemporáneo, aplicando, como un dos seus obxectivos as políticas de igualdade entre ambos os dous sexos.
b) “A Muller real versus a muller ideal a finais do século XIX”. Relatora: Erika Bornay Campoamor (profesora de historia da arte na Universidade de Barcelona): O tema contextualízase historicamente para poñer de relevo qué aspectos, qué cambios sociais e políticos deron lugar á aparición dun tipo de muller real que contraviña un ideal que só se atopaba no imaxinario colectivo masculino.
c) “Intervencións feministas na(s) historia(s) da arte”. Relatora: Patricia Mayayo (profesora de historia na universidade Autónoma de Madrid): A historia das mulleres artistas foi, ate fai ben poucos anos, sistemáticamente ignorada polo discurso oficial. Tirar do fío desta historia non supón tan só reparar unha omisión intolerable polo discurso oficial senon tamén cuestionar moitas das categorías fundamentais sobre as que se asenta a disciplina da historia da arte no seu conxunto.
Como todo o que "toca" a Aula Castelao, interesantísimo, non si?